|
|
Zobacz też:
Strona najnowszej edycji festiwalu Nami Airando | Fundacja NAMI
Na tej stronie: Program NAMI airando 2015 | 9 małych niedzielnych spotkań | Japońskie tradycje | Sztuki walki
| Gry strategiczne | Teatr, muzyka i rozrywka | Organizatorzy, sponsorzy i patroni
 Zakończyliśmy cykl coniedzielnych "małych" spotkań na Wyspie Słodowej.
Teraz czeka nas wielki festiwal – NAMI airando 2015 w niedzielę 20 września od 12.00 do 17.00
Japońskie różności
• Możliwość przebrania się w japońskie stroje dla pań, panów i dzieci
• Nauka jedzenia pałeczkami
• Nauka robienia sushi
• Nauka origami
• Nauka robienia ozdób do włosów (kanzashi)
• Wystawa japońskiej broni
• Pokaz kaligrafii
• Pokaz i warsztaty ikebany
• Japońska rozrywka (dwie maty DDR)
Japońskie gry planszowe oraz strategiczne dla dzieci i dorosłych
• Shogi (japońskie szachy) i dobutsu shogi (dziecięca wersja szachów)
• Go
• Pojedynek Ninja
Pokazy i warsztaty japońskich sztuk walki
• Kendo
• Iaido
• Aikido
Specjalne atrakcje
• Zespołowa i rodzinna gra terenowa
• Kiai shiai, czyli turniej bojowych okrzyków
• Szkoła seiyu, czyli japońskie aktorstwo głosowe i dubbing anime
• Polsko-japońskie etiudy sceniczne w wykonaniu Yumi Sato i Zbigniewa Górskiego
• Największy w Polsce turniej Dobutsu shogi, czyli japońskich szachów w wersji dziecięcej
• Tanabata (wieczór siódemek) – pisanie i wieszanie kartek z życzeniami
Nasze fotorelacje z dziewięciu niedzielnych spotkań z NAMI na Wyspie Słodowej:
30 sierpnia:
nasi wolontariusze,
kendo i polska szabla.
23 sierpnia:
kimono,
kendo,
kaligrafia, pałeczki, go,
twarze NAMI.
16 sierpnia:
shogi z Karoliną Styczyńską,
go z Marcinem Majką,
kaligrafia Yumi Sato i pałeczki,
kendo.
9 sierpnia:
go, kimono, kendo, japońskie pałeczki, shogi.
2 sierpnia:
kendo,
shogi,
pałeczki,
kimono.
26 lipca:
kendo,
przedstawienie "Ai",
shogi,
"Pojedynek Ninja",
kimono.
19 lipca:
przedstawienie "Ai", kendo i shogi.
12 lipca:
kendo, shogi i warsztaty dubbingu z grupą TeTsu.
5 lipca:
kendo, shogi i origarmi.
powyżej: kaligrafia Sayuri Goto-Fuksiewicz
– Shodō (書道) dosłownie „droga pisma”, czyli japońska kaligrafia opiera się na pochodzącym z Chin systemie znaków ideograficznych kanji oraz na uzupełniających je dwóch systemach sylabicznych: hiragana i katakana. Jak wiele japońskich umiejętności traktowana jest jak sztuka i droga ciągłego samodoskonalenia (dō).
– Ikebana (生け花), dosłownie „żyjące kwiaty”, zwana też kadō (華道) „droga kwiatów”, to japońska sztuka układania kwiatów, odpowiednik europejskiej florystyki. Kompozycja ikebany przeznaczona jest do oglądania z przodu i tylko nieznacznie z góry. Mimo, że ikebana podlega ścisłym regułom, zróżnicowanym dla kilku podstawowych form (np. shōka – styl bardzo formalny, wykorzystywany do uroczystych kompozycji,
moribana – bardziej swobodna wykorzystywana nawet do codziennej dekoracji stołu), pozwala na wyrażanie artystycznej indywidualności, a sama znajomość reguł nie zastępuje nieuchwytnego wyczucia stylu i kompozycji. Odmienny od europejskiego jest sposób mocowania kwiatów – najczęściej stosuje się metalowe stojaki (kenzan), na które nabija się poszczególne łodygi.
– Kimono (着物) dosłownie „coś do noszenia” jest tradycyjnym ubiorem noszonym dzisiaj w Japonii tylko przy wyjątkowych okazjach.
Kolory i wzory kimona oraz pasów obi (帯) powinny być dostosowane do wieku, okoliczności jak i do pory roku.
Specyficzne normy estetyczne wymagają by pas był (w europejskim rozumieniu) niedopasowany do wzoru kimona – jeżeli tylko oderwiemy się od naszych przyzwyczajeń, dostrzeżemy w takim zestawieniu barw i deseni inny rodzaj harmonii.
– Origami (折り紙), czyli sztuka zaginania papieru, chociaż znana również w Polsce (np. papierowe samoloty, stateczki, czapki, piekło-niebo) osiągnęła w Japonii niezwykłą popularność i wyrafinowanie. Origami jest obecne w japońskich szkołach, ale też uprawiane i doskonalone przez wybitnych mistrzów i twórców nowych form (np. Toshikazu Kawasaki twórca „Róży Kawasaki”).
– Sushi (寿司), chociaż w świecie zachodnim, a ostatnio także w Polsce, jest najpopularniejszym typem potrawy japońskiej, w samej Japonii nie jest wcale potrawą codzienną.
Podstawą sushi jest właściwe przygotowanie długo gotowanego ryżu z dodanym później octem ryżowym, solą i cukrem.
– Tanabata (七夕), czyli „wieczór siódemek”, to japońskie święto astronomiczne obchodzone począwszy od 7 lipca, a w różnych regionach Japonii również w sierpniu
Różnorodne warianty festiwalu mają jeden wspólny element – wieszanie życzeń zapisanych na kolorowych paskach papieru. We Wrocławiu zastąpimy astronomiczne połączenie gwiazd Wega i Altair ciągiem naszych życzeń dekorującym most łączący Wyspę Słodową z Wyspą Piaskową.
powyżej: zdjęcie Arkadiusza Tomczaka
– Kendō (剣道) dosłownie „droga miecza”, to japońska szermierka wywodząca się z ćwiczebnych technik samurajskich. Walczy się bambusowym mieczem (shinai), a bezpieczeństwo zapewnia zbroja (bōgu). Punktowane są cięcia w głowę (men), brzuch (dō) i nadgarstek (kote) oraz pchnięcie (tsuki) w gardło.
– Iaidō (居合道) oznacza „bycie w ciągłej gotowości”, a w domyśle chodzi tu o gotowość do błyskawicznego stawienia czoła przeciwnikowi, dobycie miecza i cięcie. Ćwiczy się metalowym, zwykle niezaostrzonym mieczem zwanym iaitō, tylko mistrzowie tej sztuki używają zaostrzonej katany.
– Aikidō (合気道) tłumaczy się zwykle jako „zjednoczenie z energią życiową”, zostało stworzone niespełna 100 lat temu przez Ueshibę Morihei na bazie wcześniejszych technik jako sposób obrony bez zadawania ran przeciwnikowi. Polega głównie na wykorzystaniu i przekierowaniu siły i ruchu atakującego przeciwnika prowadzącym do obezwładniającego go chwytu lub rzutu. W aikido nie rozgrywa się zawodów, tylko doskonali umiejętności poprzez ćwiczenie.
– Kyūdō (弓道) dosłownie „droga łuku”, to praktykowane współcześnie japońskie tradycyjne łucznictwo. Charakterystyczny niesymetryczny łuk (dłuższy w górnej części, krótszy w dolnej) został opisany pierwszy raz we fragmencie chińskiej kroniki Weishu z końca III wieku dotyczącym Wysp Japońskich. Od XVII wieku łucznictwo zaczęło przekształcać się z techniki wojskowej w formę bardziej ceremonialną, a pod wpływem buddyzmu Zen także w drogę wewnętrznego doskonalenia.
– Go w Japonii zwane też igo (囲碁) to dalekowschodnia gra strategiczna, która mimo bardzo prostych zasad pozwala rozegrać niewyobrażalną liczbę różnych partii. Gracze ustawiają naprzemiennie swoje kamienie (odpowiednio białe i czarne) na przecięciach prostopadłych linii planszy (goban) o wymiarach 19 na 19 linii. Celem gry jest otoczenie własnymi kamieniami jak największego pola na planszy (liczonego jako liczba przecięć linii). Gra ta była uważana za obowiązkowy trening myślenia strategicznego oraz szkoła charakteru dla dowódców i władców Dalekiego Wschodu.
– Shōgi (将棋) dosłownie „gra generałów” to oryginalna, japońska gra strategiczna. Ze względu na wspólne korzenie i zbliżone zasady, nazywana jest też „japońskimi szachami”. Tak jak w szachach, celem gry jest mat króla przeciwnika. Gra odbywa się na planszy liczącej 9 na 9 pól. Płaskie figury, których ruchy są zbliżone do szachowych, są jednokolorowe – rozróżnia się je po kierunku, w którym są obrócone. Poza przesunięciem figury, gracz może też wykonać ruch polegający na wstawieniu na planszę zbitej wcześniej figury przeciwnika jako swojej. Dodaje to grze dynamiki i sprawia, że końcowe etapy partii są bardzo emocjonujące.
– Dōbutsu shōgi (どうぶつしょうぎ) „zwierzątkowe shogi”, to stworzona przez japońską zawodniczkę shogi p. Madokę Kitao uproszczona wersja japońskich szachów łącząca trzy pomysły:
1. uproszczenie gry do 4 figur przypadających na każdego z graczy i zastosowanie planszy liczącej tylko 3 na 4 pola,
2. zastąpienie znaków kanji na bierkach łatwo rozpoznawalnymi symbolami zwierząt (lwa, słonia, żyrafy i kurczaka),
3. zaznaczenie na każdej z figur dopuszczalnych kierunków ruchu odpowiednimi kropkami i skrócenie ruchów tylko do pojedynczych pól.
W efekcie powstała gra, której zasad można się nauczyć dosłownie w kilka minut, ale zachowująca najważniejsze elementy strategii shogi wraz z niezrównaną dynamiką gry.
– Seiyū (声優) to japońskie określenie aktorów głosowych, podkładających głos pod animowane postaci, postaci z gier i dubbingujący zagraniczne filmy. W Japonii seiyū bywają postaciami sławnymi i celebrytami podobnie jak aktorzy filmowi i gwiazdy kultury masowej.
Nazwa anime (アニメ) jest japońskim skrótem angielskiego słowa „animation” i oznacza w Japonii jakikolwiek film animowany (do tej kategorii należy m.in. nasz „Bolek i Lolek”). Poza Japonią określenie to zawęziło swoje znaczenie wyłącznie do animacji japońskiej, która w połączeniu z komiksem (漫画 manga) jest niezwykłym fenomenem kulturowym, wartym naszej uwagi.
– Karaoke (カラオケ), nazwa powstała z połączenia słów kara – „pusty” i skrótu oke – od angielskiego „orchestra". Sama formuła zabawy powstała podobno przy okazji przypadkowej awarii sprzętu. Obecnie w Japonii jest około 100 tysięcy „karaoke box'ów”, które można wynająć na godziny z grupą znajomych.
Organizatorzy NAMI airando:
Koordynacja – Grażyna Pogorzelska: grazyna.pogorzelska@fundacja-nami.pl, tel. (+48) 784 694 592
Program – Maciej Pogorzelski: maciej.pogorzelski@fundacja-nami.pl, tel. (+48) 502 796 050
Sztuki walki – Julian Górski: julian.gorski@fundacja-nami.pl, tel. (+48) 663 571 823
Gry strategiczne – Wojciech jedynak: wjedynak@gmail.com, tel. (+48) 533 260 288
oraz
Kluby i stowarzyszenia japońskich sztuk walki:
Ryushinkai
Renshinkan
Aikikai
Polskie Stowarzyszenie Kyudo
We współpracy z:
Wrocławskim Centrum Rozwoju Społecznego
|
|
